ZEMZEM

Sa’y yaparlar Safâ-Merve arasý,
Koþmayana zemzem verilmez imiþ,
Sarsa da derûnu hasret yarasý;
Gözle emâresi görülmez imiþ.

Yok öyle piþsinde, aðzýma düþsün,
Sen koþacaksýn ki, Mevlâ yetiþsin,
Bir Ýsmâil yok mu, sahrayý eþsin?
Zahmetsiz rahmete erilmez imiþ.

Terkedilsen bile kuru bir çöle,
Düþmemeli þek ve þüphe gönüle,
Birer basamaktýr Hakk yolda çile:
Yanmadan cennete girilmez imiþ.

Mansur’un âþk ile yýkýldý bendi,
Karýþtý ol nûra, yok oldu kendi,
Leylâ diyen diller Mevlâ’ya döndü:
Âþýklara adres sorulmaz imiþ.

Âþk, kulaða hoþ gelen yaðmur sesi,
Âþk gönüle düþen râhmet çisesi,
Âþk ölüm sonrasý, vuslat öncesi:
Âþk’a düþmeyen kalp dirilmez imiþ.

Hicranî âþk ile yanmakda herdem,
Deva yâr elinden bir yudum zemzem,
Ne kadar þifâlý olsa da merhem:
Kanayan yaraya sürülmez imiþ..

Nuriye Akyol (Hicranî)
3/12/2022

Görsel alýntýdýr
Sosyal Medyada Paylaşın: