YETİNDİĞİM YALNIZLIK

söyleyecek çok söz yok aslýnda
epey yorgunum
simsiyah bir yalnýzlýða gidiyor sonum
azalýyor renklerim birer birer
her þeyin sonu birine çýkýyor
yadýrgamadan kabullenecek birine..

direniyorum gün be gün düþen aklara
sanki her gün birbirini tekrarlýyor
çaresiz gibiyim ve yeni ümitlere yorgun
bir intihar öncesi sessizliði var üstümde
her yaným buram buram ölüm kokusu
tükeniyorum içten içe ve dinmiyor sýzýsý..

yeni düþler hayal etmek istiyorum
gülüþlerime anlam katan güzellikler
çocukluðumda beni yarýna heyecanla uyandýran oyunlar gibi
koþmak istiyorum delicesine
bana dur diyen herkese inat
sevinmek diliyorum çýlgýnlar gibi
ilk uçurtmamý gökyüzünde gördüðüm o an..

.....

yýllar geçer gelinir ömrün son demlerine
içinde hala afacan bir çocuk vardýr
yaþýn belki yetmiþ belki seksene doðru
türlü hastalýklar bedeninde
ve çaðýrýlan yöne doðru yavaþ yavaþ gider adýmlarýn
teslim olmaktan baþka yoktur çaren
eskimiþ kitap sayfalarýnda okurlar þiirlerini
ve orda yeþil gözlü bir kadýnýn hayalindeki adam olmuþsundur
fakat çoktan topraða karýþmýþtýr bedenin
dünyada tadamadýðýn kavuþma yine bulmaz seni
hayat acýmasýzdýr ve bunu bilerek yaþayacaksýn
öðrenecek tadacak ve yalnýz kalacaksýn
acýyan vicdanlarýn mutlak kaderidir yalnýzlýk
biraz gitmek ve biraz kalmaktýr
hayalinde yaþayacak fakat yetindiðinde kalacaksýn..!
Sosyal Medyada Paylaşın: