yýldýz karanlýðýnýn þavkýnda uçup olduðum yere düþüyorum orada çengi kýyamet ve birkaç damla yaþ volkan telaþýnda çýðrýndan çýkmýþ kulaklarýmý ýsýrýyor gün bir çocuðun gözlerinde biterken gölgemle oyun oynayan zaman arasýna düþ soluyorum savaþýp ve sona yaklaþýp kucaklýyorum her þeyi dün adýmlarýn aklýyla kaybolup buluyorum adreslerimi oyuncak bebeklerimi saçlarýmý daðýtýrken ellerim buna hep inanýyorum
sis aydýnlýðýn görünmeyen mavisinde kuþ kalabalýðý dilimin baðýný çözdükçe duyuluyor sesim iki avucumun arasýnda yol bulan ruhum þafaðýn rengi bakarsanýz görürsünüz aynalar doðruyu söylüyor ki taze çiçek gibi tutuyorum bütün çocuklarý
ölmemeli çocuklar ölmemeli hayaller
bir balkon sefasýnda sohbet ederken maviyle düþünüyorum bunlarý martýlar selamlýyor her fýrtýnada beni
...
Sosyal Medyada Paylaşın:
-Tesbih- Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.