çektiðim duman yoksunluðundan kokun var buram buram gel öpeyim gerdanýndan..
bu köhne yerde var izin asýrlýk çilem bak geçti içim güzelliðin yýllanmýþ biçim biçim sýyrýlamam korkularýmdan..
çek hadi batýr hançeri kýrpmadan gözünü acýmasýn için kurtul en büyük nefretinden..
hayatým kollarýnýn arasýnda baþýmý okþamandan þefkat isterim yaþam var ölüm sýrasýnda ruhuma iliþmeni ve dokunmaný dilerim..
ama olsundu ne olacaksa yaþansýndý söylensindi yalanlar herkes inansýndý sahnedekiler iþtiyakla alkýþlansýndý sevinsindi seyirciler aþkýn cenazesinde..
içimde hep zamanýn ötesinde mefkûre hizalar döngüsünde hasretler biriktirdi canýmda bir sade kahve köþesinde sen ve ben mütemadiyen el ele..
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Faruk Pehlevi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.