BİTMEYİ BEKLEMEK

Sabahýmdýn, günüm baþlardý geliþinle,
Güneþ doðardý içime, taa uzaktan bembeyaz bir gülüþünle...
Sonra, uzatýrdýn elini;
Cemreler dökülürdü ellerinden,
Ellerime hayat akardý, cansuyum akardý,
Aþký coþturan ateþi, hep ellerin yakardý.

Hele, gözlerinin firûze kadehlerinden, efsunlar dökerek
Gözlerimin taa içine baktýðýn zaman
Mevsimler deðiþirdi yüreðimde an be an,
Bir ilâhî el, yüreðime doldururdu tüm yýldýzlarý gökten sökerek...

Sonra, þöyle bir dönerdin yavaþça;
Açýlan eteklerin cilveler, umutlar ve güzellikler dökerdi
Ve savrulurdu kýzýl saçlarýn,
Ufkuma kýpkýzýl bir gün batýþý çökerdi.

Bazen bir þarký mýrýldanýrdýn hafifce, o buðulu sesinle,
Yaklaþýrdým yüzüne, kokunu duymak için,
Nefesim karýþýrdý nefesinle...
O zaman uzatýverirdin dudaklarýný
Ne sihir vardý o gül yapraðý dudaklarýnda, bilmem,
Hiç tadýlmamýþ lezzetler bulurdum,
Her bûsende, inan, bir daha sarhoþ olurdum...

Dudaklarýma dudaklarýnýn tadý, ellerime teninin kokusu sinerdi.
Fakat, doyurmayan bir yaz yaðmuruydu mutluluk, çabuk dinerdi.
Sonra ruhuma simsiyah bir perde gibi sensizlik inerdi
Geliþinle baþlayan günüm, gidiþinle biterdi...

Bir rüzgâr olmayý düþlerdim hep geceler boyunca,
Sen uyurken açýk pencerenden ayýþýðýyla beraber dolup odana
Saçlarýnda esmeyi,
Ve hafifce sýyýrýp üzerinden örtüleri,
Ellerini okþamayý düþlerdim bir bir...
Ayýþýðýnda, elâ gözlerin, gül pembesi dudaklarýn ve kýzýl saçlarýnla,
Rengin gökkuþaðýndan, kokun amber,
Ne güzel olurdun, kimbilir...

Ben þimdi o düþlerin de bittiði simsiyah gecelerdeyim,
Bir daha doðmayacak güneþimin özleminde
Yorgun bir nefesin çaldýðý dertli bir ney’im.
Hasret üflüyorum, anýlar üflüyorum tükenen soluklarýmla
Ve akreple yelkovanýn duracaðý zamaný beklemekteyim...

Ünal Beþkese

Sosyal Medyada Paylaşın: