sen bu masalda
külkedisi olmayacak kadar güzel
gerçeksin hayatýn acýmasýz yüzü kadar
sevdiðim
inkara yeltenenler
gözlerinde tevbe eder
þiirlerden ayetler üfledim
araf’ta kalan ruhuna
hikayeler derledim
gölgesinden kirpiklerinin
tuzlu gözyaþlarýný
sessizce akýtýrken
içinde kuduran denize
sevdiðim
hüzün bulutum
yazýlmayan þiirim
gün doðumum
sýr perdem
inanç niþanem
gül gölgem
bir vapurun güvertesinden
el sallýyorum
umudu ve þüpheyi
ayný rahimde taþýyan
fýrtýnalý umman kalbine
uzanýp sesinden öpüyorum
ortadan ikiye bölünmüþ inancýný
terzi deðilim onaramam
gönül terazimin ipleriyle
tutabilirim belki dengede
esrik rüzgarlar esiyor soluðumdan
yalpalayarak geçiyorum caddelerden
varlýðýna þahit taþlarý öperek bir bir
adýný veriyorum þehrin tüm sokaklarýna
çok savaþ gördüm
vurdum,kýrýldým
yendim,yenildim
öldüm öldüm de dirildim
anladým
en çetin savaþ
kendimizle yani içimizle
bitirip de bitiremediklerimiz
çýð olup birikince
ölüyoruz ince ince
bir trenin camýndan
daðlara, ovalara
bakacaksýn ya
dalacaksýn ya kitaplara
çok da büyütme gözlerinde
senin minicik gönlün
o daðlardan,ovalardan
ve dahi kitaplardan
daha büyük
unutma!!!
kuyu olacaktým sana güya
nerden bilebilirdim ki
düþeceðimi ansýzýn
gözlerindeki dipsiz kuyuya
þimdi ve sonra
gözlerinin menzili var ya
ölüm dahi olsa
yatarým o sonsuz uykuya
...
Necat Uslu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.