Bir Muhacir Kızı

BÝR MUHACÝR KIZI


Bir pazar gecesi söndürdüler rüþtümü.
Ýyi deðilim dedim,
Daha iyi misin dedi.
Ne yapmalý da ayýpsýz aðlayabilmeli.
Karýncalar topladý harfleri dilsiz yataðýmdan.
Ne hikmet iþ,
Uçmaya çalýþan kuþun kanadý da yitti.
Öyle aðdalý bir hüzün ki bendeki,
Sýrtýmý çamura yasladýðýma eremedim.
Þairim acýda nirvanaya ulaþmýþtýr kanýmca.
Ýki ay bir vicdaný suya býraktý yalnýzca.
Þimdi yok böyle vedasýz bir gömülme.
Boncuk boncuk gülüyorum, inatçý bir kibirle.
Ýnsan nasýl da inciniyor birkaç kelime ile.
Oysa geliþinle kumru yuvalandý yüreðimde.
Seviþimi baþkasý daima anlamayacak bendeki nedenlerle.
Bu kýraðýnda and olsun!
Binlerce yüz gördüm, hepsi birbirinden sahte.
Yüreðimde kaç cinayet ile bu yolda yürüyorum.
Oysaki hepsinin de yaðmur yaðmýþtýr üzerine.
Picasso’ nun da tablosu haz vermiyor artýk.
Leyleðin tek ayaðýnýn da kanadý kýrýk.
Düþmez bana can vermek yaylanmýþ bir kucakta.
Bilirim, kýrmýzý bir muhacir kýzý üþüyormuþ,
Maviye, serince…

Nuray Dülgar
Sosyal Medyada Paylaşın: