Notalar

özledim
ömrün bana giydirdiklerinde
bir kardelen çiçeðiyle seviþmeyi


o zaman
sokaklar dar gelmiyordu üzerime
gökyüzünün düþen daðlarý vardý yankýda
çocukluk üstü yaþým
sýmsýký tuttuðum toynaklarý vardý
akþamlarýn.
tren yolculuðu yaparken
kanatlarýmda ay
kýnýndan çýkarmýyordu
ölümü

þükür bir gölgede uyuyordum


þehirlerin dilinde paslandým
en tarihi koyaklarda/
depremlerde/çadýrlarda
üç/beþ arkadaþtýk
bazen daha kalaba
bazen daha yalnýz
uzanýrken uçurtma gibi günler
yaþamdan geçen notalarýn
isimleri vardý
göçebe bir hayatken
babamýn gözünde
sessiz bir yaðmur gibi geçiyorum
tarihten

bu yüzden
rüzgarlarý iyi tanýrým
adresleri ve takýldýðým
çocuklarý...


içimde
yýðýnca kitaplar
masallar/uçurumlar
gelip gölgeme oturunca
tuhaf ve uzak çýðlýktý
tuvalde.
yüzü vardý hepsinin
köþelerde
benim gibi büyüyünce
gölgeler
hiçbiri oyun oynamadý
aynalara sýðmayan dökümler
çoðalarak giriyordu
güneþe...


düþümü sulayanlar
boy gösteren topraklarda
olgun dokunmalarla sarar
dünyamý
pekala/ama
i mge/m baþkaydý benim
vapurlarda
kuþ sesleri/
kýna kokan bir aný
bir þehir
þehirler/ki
elimi tuttular
daðýlsa sesim dizimin üstüne
bütün renklerini görürdüm
doðanýn.


aþk mý
sadece sessizlikte/
nabzýmda ve yoktular
var olan ben/herkeste vardý

bende herkes yokken
kýyýsýz okyanuslar nasýldý
bilmiyorum


þimdi
düþüncemin pýnarýný yudumlarken
bahçe açýyorum
evet
karanlýk yoktu o
zaman da
vermedim dudaklarýmý
aðýz dolusu pencerelere
belkide en koyu kýzýlýydý
saksýda yetiþen
çiçeðin...


kentin görüntüsü deðiþtikçe
gözlerimde
ve büyüdükçe gürültülerin
parmaklarýnda
çekerdim sularý kumsala

þimdi

vakit su

vakit aþk

anlatsýn sevdiðini biri

...

Sosyal Medyada Paylaşın: