Eskimsi şeyler

yýkýlmýþ verandalarýn altýnda
bahçe sediri gibi kala kalmýþ çocukluðumu
yola devrilivermiþ serviler anlatsýn size
þu nane likörü þu elma sirkesi yahut
mutfak kapýsýna kurutulmak için asýlmýþ darýlar
ya da kýrmýzý soðanlar deðil
hatýralar iki elim yakanýzdadýr bilesiniz
unutmak en güçlü silahým olsa da

giden bir babanýn ardýndan bakakalan
iki göz odalý bir evin sofasýnda
duvara yaslanmýþ süpürgelerden düþen tohumlarý
tek tek toplayarak bir ömür geçirdi kadýn
nazenin baharlar yerine fýrtýnalarla uðraþtý durdu
yorgan dikti yastýk üstüne yastýk koydu olmadý
kýrk parçalý kilimde daðýldý gitti yaþamak
eni konu gözlerindeki yaþtý vedalaþmak

þehirler çöküyor artýk bu memlekette
yazý kýþý cehenneme döndü sen sessizce gidince
umudumuzu birileri aldý götürdü çaresiz kala kaldýk
güller kokmayý unuttu bülbüller ötmeyi
dua vakitlerinde çaresizlikle esiyor bad-ý saba
avuçlarýmýzý doldurmuyor müjde melekleri
uzun zamandýr sessiz suskun bir o kadar da yorgunuz
vaveylalarla geçip gidiyor çaresiz ömrümüz

nasýl anlatacaðýmýzý bilemediðimiz bir masal
gecenin bir yarýsýnda çocukluðumuza musallat olmuþsa
þimdi gamzelerinden bahsetme zamaný gelmiþtir
Eylüle kadar ölmezsem yani durmadan yazarým neticede ben
kadim dostlarýn içinden kaldýrýmlara düþmüþ o son adamým
oldu oldu olmadý galonluk Avþa þarabý kadar kekremsi bir tatla
pancar turþusu kýzýllýðýnda bir burunla gülerek
savurgan kelimelerimi de alýr kitaplarýmla ölür giderim


Sosyal Medyada Paylaşın: