Ýnsaným diyen insana eder mi hiç eziyet, Mazluma zulmü eylemiþ kendine meziyet, Kalmýþ mý ki sende zerre kadar haysiyet? Acize, düþmüþe efelik etmek midir marifet?
Emekli öðretmenim diye görmüþ hürmet, Ayyaþ kafasýyla yapýyor cahilce siyaset, Sözlerinden biri küfürse diðeri kýyamet, Deyyusun tek bildiði ancak küfür etmek.
Tarihine, halkýna, dinine söven pis köpek, Ýstediðin kadar havla seni aþaðýlýk tezek, Sen bu milletin karþýsýnda kara bir böcek, Elbet senin de hesabýn bir gün görülecek.
O hesaptýr ki ilahi adalet; hassas bir mizan, Geçmez ne akçe, ne altýn, ne iftira, ne yalan, Malýn, mülkün, itibarýn; kurtaramaz seni cihan, Zalime, haine, alçaða vardýr çetin bir imtihan.
Zannetme ki sahip olduklarýn senin eserin, En büyük yanýlgýsýdýr bu ahmak beþerin, Geçer gider bu varlýk sandýðýn demlerin, Kalmaz geriye hiçbir tonu hayatýn, renklerin.
Harap Mesut edeple sükût etse de bir lahza, Þiir ile ilan eder köpekliðini; sakýz eder halka, Etmez þikâyetini kimseye yalnýzca yollar arþa, Elbet arþýn sahibi görür hesabýný ilahi mizanda.
Sosyal Medyada Paylaşın:
mesut.çiftci Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.