Uçurum havalar

yüzüme dinen mýrýltýnýn göç tozu
yaslanýp kuþ yaðmurlu ormanlarýn sýrtýna
saatlerce uçuyorum
dudaklarýma dokunan vakitlerin
köklü kýr ’ý ve
kýrlangýç sayfalarý
yaþýmýn çýlðýnlýðý




gecenin anlamýna yaðan yüzüm
suya, ateþe ve rüzgar’a ýslýk çalar
göðün yanaðý avucumun haritasýnda nöbetteyken
alaca mevsimlere kar
gür dille haykýrýrým
cümlelerin beyaz þairini
Ki
vardýðým gölgelerin tunç sularýnda
bulanýk aynalar
buharlaþan bir yerde
kurduðum i mgelerin kaygýsý
þehirler taþýr
bulutlarla þahlanan heves
evler solgun
solgun çoçukluðum




hanidir
gün yüzü görmenin karanlýk yakasýnda seyrek aðaçlar
kýnalý yarada üþüyen türküler
yalnýzlýða içlendiðim ýslak uyanmalar
çeþme ürpertisiyle dallanan nakýþ
ve saçlarýmdaki ýrmak




deliþmen hissin
top oynatan avlusunda
nasýl akýyor günler
çocuk masallarýn beþiðine yuvarlanýrken dünya
unutuyorum gerçekleri
dil bilmez lisanýn bayat tövbesiyle



Ah bu havalar
tenimin aðýrlýðýna gümüþten iplik
ruhumun sancýsýna birkaç þey daha düþerken
erken sönmesin ýþýklar
henüz anlamýþ deðilim
dokunduðum sýðýnaklarý
serkeç ölümleri


....


Sosyal Medyada Paylaşın: