eðerinem o berbat dik yolu “gelin alýmý ðün” geceleyin gelseydik; Þabanýnan bu yoldan nasý(l) ðelidik “dýrman bobam dýrman” baya bildiðin zorun zoru yol bellimsiz, iz bellimsiz Gövcellide her evin avlýsýnda çelenden mefrat köpekler sonura (y)okuþ-(y)okarý yapyayan “höyleykene höyle” deseler kelp olayýn, valla-talla görsem deði(l) de; ölsem inanmazdým neyye dersen boba!; böyle sarp bi yokuþ olca(ðý)ný aklým hafsalam almazdý(n) diziyin hizasýndan okarý atýyon adýmýný . bilmen ga(y)ri köye nasý(l), ne zaman nassý varý(r)dýk Allah mafazan Allah, hemi de ödümüz sýdardý, bek gorkardýk öcülere yenirdik, þeytan da çarpardý, ecinni de yolumuzu gaybedebilidik belkim geder varýdýk höyle Gayasekinin altýndaðý Köy Tarlasýna öte göz gözü ðörmez, gecenin leylisinde taha elerisi dim-dik uçurum “Helimenin atlarý atdýklarý yer” ölmedi deye, candýrmalar mavzer üsdüne mavzer verip alýp gurþun sýkmýþlar. . ben bilmen ya; Þaban zati bilmezdi gedip-geldiðim bildiðim bi yol deði(l) arada bi goyun güderken Daþýnbaþýndan Mullapakdepesinden, Çataldepeden, Gýrýnbaþýndan deyneðime yaslanýr bakar, dalarýn uþsuz-bucaksýz Gaziri ovasý, gözüyün alabildiði yer Çalgýrýn taha elerisi, Afýyon hinci bile gözlerim dalývýrýyo, gözlerim doluyo, sebepsiz a(ð)layon “hay hu gurbeti ýrcat edenin” deyon yedi ceddine düz gediyon . hu gariben abacazýmýn baþýna ðelenner.. abamý; öteyüze niþannadýlar taha haftasýna varmadan “emme” demiþ “ben oraya varman” Bolat da bi cambaza çoban zevda-mevda yok birbirlerine Boladýnan abam gaþmýþlar adamlar gene de; Alla(hý)n emrini ortaya ðomuþlar düðür gelmiþler, “aðýrlýk” verdiler, goya düðün etdiler.. . abam senesine emme vardý, emme varmadý buynuzlu döyüs, esgi niþannýsý huzur vermemiþ gene, ilaf çýkardasýymýþ “orta yere” tabi bobasýnýn eline bakýyoru eniþde gayýnbobasý ðil çýkarývýmýþlar, getirmiþler gerisin geri eniþde evliymiþ zati, annacaðýn bi ðarýsý taha var. ondan da gopil iki sýpa bi o(ð)lu, bi ðýzý biziðinin adý “guma” baþýmýzýn belasý! . bobam satmýþ öteyüzde bi Topal Gasaba adamýn da küküm garýsý varýmýþ durmaz zokurdanýrýmýþ ýra(ha)t dirlik vermeimiþ bek ezziyet etdiði uçun dayanamamýþ gaþmýþ köye ðelmiþ, bobam bu ðece yat dememiþ “izinin üsdüne” birine taha vermiþ sonra bi taha.. olmadý bi taha.. . esger kaça(ðý) deye “gazi mayýþý”ný alamasa da “aðýrlýðýnan bangir oldu” dellerdi bobama ha þükür aðýz dadýynan yeyemedi ilayý adalet bu belki beni(m)ki benden getdikden sonura ilayý adaletin ne faydasý oldu abama … de! onu d(iy)ecen; çocukluk iþdeciði ömrü hayatýmda ik-diba nazýmý çekecek birileri olmuþ, o da ömürde bi! ne eziyet etmiþiyin adamlara hinci hinci aklýma ðeliyo(r)da biz de olsa valla talla çoluk-çocu(ðu) adam yerine ðomazlar me(h)remet file de etmezler elinin tersiynen, iki çarparlar aðzýnýn üsdüne söylenir; söðer-siðerler “otur oturduðun yerde, eþþolueþþeg” deye çocuðusan çocukluðunu bilcen öyle ya” bizim köyün i(n)saný olmak zor valaha! zengin dölü olmadýkdan sonura .
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Çelikli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.