de! d(iy)ece(ði)m o ðün böyüdük efe, iþdehe o ðün tam mükellef olduk bireþ önüþkü o sergerde o muray çocuk o þargadalýkdan eserim galmadý abamýn yandan gayýný Þaban agamýnan o ðece Gövcelliye ðederkene ýrafýð olduk en ergin, en daklý yemiþleri bana veri(r)di “beni i(l)k diba adam yerine ðoyan” o oldu sahap çýkdý, benim uçun masarýf etdi gezdirdi, yedirdi-içirdi, musafýr etdi oynatdý, golladý, pas verdi, gol atdýrtdý uðurladý, zornan cebime para sýkýþdýrtdý ömrü hayatýmýn i(l)k oyuncaðýný ta o yaþýmda Þaban Agam alývýdýydý, . meðerem ne i(n)sannar varýmýþ hu dünnada dünna bizim köyden ibaret deðilimiþ aga bi taha da görüþmek nasip olmadý Þabanna ne ben getdim gasabaya, ne o ðeldi bizim köye öðserdim Þaban aðayý valla! göresim gelirdi o bi tefa nasip olcaðmýþ iþdehe abam o þerefsiz yüzünden geri ðeldi .. bi-kaþ gün sonura; gene Gövcelli köprüsünde endik emme oraya ðagak tomafilinen geldik ömrümde ik-diba tomafile o zaman bindim bi emmi püsgevit verdi “deliðanný kimin o(ð)lusun” dedi bobamýn adýný vermeð isdemedim “ebemin o(ð)luyun” dedim “eben kim” “Hatmaca” . elhasýlý kelam bi hafta önþe gorkduðum Tekkedenyüzdeði þeytaný cavýr mezerini, ecinniyi çokdan es geþdik Gövcelli Köprüsünden yayan köye geldik eniþde-oðlan, abam üçümüz elimden dutup “guþ-guþ ” bile etdiler ne ðadak seðirdim etdik, taa Gövcelliye varana gadak dümdüz.. .
sonura dýrmandýk Gövcellinin üsdündehi bayýra elimize helik birikdirdik seðitdik, getdik-vardýk deemm Analýðýzlýya neyeyse daþ atdýk, elimizdehi daþlarýna(n) verip-alýp daþladýk emme bi türlü etiþdirip de ildiremedik þükür, Analýðýzlýya ceza vermedik vaz geþdik, yenitten dýrmandýk . dereden hünlüdük, Yazýlýgaya’ya Yazýlý Çeþmede soluklandýk eniþde ne diyordu? ha “mola” “beþ dakga mola, bi ciðara dola” eniþdem beni hopuç etdi, gýyamadý da yatýrlara dova edelek, do(ð)ru Davýllý Çeþmeye o yanda da gavýr mezerlerine dova ede-ede.. neçe sonura gecenin leylisinde varývýdýk köye ebecezim bi baþýna her öyün talim bulguraþýna dýkým etdik ekme(ði)ne beceremeyince gülüþdük eniþdeye Göplek “ayran” yollamýþ Duduyna hinci hinci aklýma ðeliyo da! ha! ðede-vara da dönmez olaydým keþke .. . not: resmin sol tarafýnda ortadansað ratada doðru olan çizgi, eski yol olup öncesi aþýrý bayýr Yazýlý Þeþmeden týrmanýþtýr. fotoðraf için Sayýn Nuri Öztürk’e teþekkürler.
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Çelikli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.