o ðün eyicene belledim, annadým ki bizim köyde i(n)sannýk minsannýk galmamýþ bobam da ebi-ceddi hiþ olmadý ðetdi zati bizi hiþ bi fakýt adam yerine gomamýþ mesela baþga bobalar ðibi elimizden dutup da bizi seðirtdirtmedi havanýn gatýna fýdýlatmadý yakalayýp da öpüp-sarmalamadý barnaklý, cýzzýk oynatmadý bayramdan bayrama da ossa üsdüme-baþýma yeni bi urba öpüp gucuklayýp-sarmalama adam yerine ðomadý ðetdi asla ne anamý, ne gardaþlarýmý . bi o deði(l), bakýyon da kimse bobalýk yapmamýþ bizim köyde hiþ kimse çocuk olmamýþ kimse çocuð-aramak uçu tokdura, o(ð)lan dilemeð uçu “Bolat Tekkesi”ne getmediðinden belli de(ðil) mi düðürboba dört gýzdan sonura; adak adamýþ Gencelli Bolat Tekgesine eniþde o(ð)lanýn adý ondan “Bolad”ýmýþ.. yetmez bi de düðürboba “goç gurban” etmiþ, eniþde oðlana emme gurban etinden kendi yemeseyimiþ.. haralda ürüsüm öyleymiþ. . bizim köyde çoluk-çocu(ðu) adam yerine goyan da yok anan öldüyse sana “evlat” deyen de arayýp soran da yoook .. yok! yok o(ð)lu yok þertossun get namerd ossun varýsa da ben duymadým; emme yok ..
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Çelikli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.