valla aðþam garanýnýðý da çökdü-çöküyoru bi yandan “ay aydýnnýð” olsa da asýl meseleme taha eveli bi kere bile getmedim bu yolu arabalar durdu; bak ga(y)ri hinci haliyle enmiþ de bulunduk eyi mi, erkekliðe de su sýçratmayon haa len hinci bu garannýkda nassý bulcan yolu ya Yazýlýgaya, ya Analýðýzlý, ya Gövcellinin köpekleri, ya Tekkedenyüz mezerliði, asýl mesele de bu “gavýr mezeri” “yatýr var”ýmýþ “þeytan alý-ðeder”imiþ “ecinniler” mecinniler keþke tükürdüðümü yalamanýn imkaný olsa bobasý aldý ðetdi onu ucaraya gula(ðý)na biþiyler fýsýldadý Þabaný ðandýrdý beni baþýna sardý mezbur oldu; çocuk bennen galdý gerþi o benden týrakalý da nayetinde çocuk o da . abamýn “yandan gayýný” olcak çocu(ðu)na gövcelliye öte düþdük yola Þaban abey dutdu elimden arabalar yörüdü hemen Gundallýya do(ð)ru biz de tarlalarýn arasýndan Gövcelliye aslýnda o da gýzgýlý emme fira beni tesella ediyo aklýsýra “gorkma, yanýnda ben varýn” file deyo da iþin aslý esasý valla kendi de gorkuyo goca ovanýn yüzünde iki yol bilmez yeniyetme tam da cingenin garý boþadýðý zaman iþin aslý ödü sýdýyo, tir tir titreyyo elinden belli küt-küt yüreði yau nayet; da(h)a o da sabi sübyan bi çocuk iki dölüm getdik gedmedik ben bin piþman çocuða da irezil olcaaz hiþ baþga gonuþmayoz ben içimden dova ediyon gavilleþmiþ gibi o da dova ediyo senin ki elimi sýmsýký dutuyo goyvumayo ekinnere ðarþý birbirimize ters döndük çöðdürdük . derkene bi bakdýk kiyne Gundanný’dan yandan bi tatar arabasý þangýr þungýr edelek gelip geli(r) gecenin leylisinde etiþelim deye yaðladýk dabannarý “heþ deðilise bizi Gövcelliye gadak bindiri” deye geçirdim içimden okarda Allah var ne yalan deyen çay’a gelip durdular, ba(ðý)rdýlar; “Þabaaan Þabann!” meðerem bizim düðün arabasýnýn biri dönmüþ, Gövcelli Köprüsüymüþ . meðerem bizi almaya gelmiþ düðür boba! bizde bi sevinþ, deme valla herkeþler gülüþdü nassý seðirtdik ordan at arabasý ðeri döndü, bizi aldýðý gibi fýldýradý.. do(ð)ru Gundanný yol ayýrdýmý, herkeþler enmiþ, bizi beklellerimiþ dümbelekde bi yoyun havasý varý(rý)na varmaz abam bana bi sarýldý habarý yok kimsenin gözlerimdeði yaþdan yengattan bi aðýt fýðan taha, ne ebem umurumda ne aðýt-fýðan etirafdan tangazaya alýyollar duyarmýyýn len hiþ Þabanýnan iþimiz iþ “götü boklu bunnar” “gorkmuþlar” gülüþüyollar duyduysak da duymadýk biz de erkekliðe toz gondurmadýk . “iki köyün arasý da sýra dað ben nerden bilecen gardaþlarým sað insan gardaþýný etme mi marað getme gardaþ getme garannýklara beni gurbete ele yalnýz yollama” . abacazým bi aðýt dutdurdu mu sanýsýn atlar bile a(ð)ladý hiþ kimsede “düðün ediyoru” “gelin alýyoru” havasý ðalmadý . ‘-baþga köyden gýz alman’deye yemin-billah ediyon, tabi içimden kendi kendime baþka köye gýz verennerin anasýný-avradýný söðüyon-siðiyon alana da, satana da verdim gayarý, hemi de yedi ceddine en baþda bobama! . abamýn halleri bek zoruma getdi, bereket düðürbobadan yanna þanslý vakýt oldu gece yarýsý herkeþin gözlerinden siðim siðim endi tekral bindik “daah” etdik bi tekerin sesi var gari hiþ kimse “hu” demedi abamýn görümcesi yanýmýza ðeldi cýðaralar sömürüldü yenitden sýmkýrmalar genizden emme herkeþler a(ð)ladýðýný sakladý yardýk getdik garannýðý .
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Çelikli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.