BURAM BURAM KOKAN SEVGİ

Bir ev ki sadece iki penceresi var,
O pencere iki göz, dünyayý aralar;
Küçük bir kapýsý, gönül derler dar mý dar,
Gönül kapýsýndan girer binlerce dostlar.

Ýçi dýþý birdir, kokusu her yerde bir,
Sayýsýz seveni, baþlar döndürür bir bir,
Su gibi içilir, deste deste derilir,
Gönülden gönüle köprü olur geçilir.

Yayýlarak her tarafa kokusu gider,
Gönülden gönüllere ve ellerden ele,
Hem de renk renk açýlýr, hem ne su ister,
O bir yüce taht olur ki dillerden dile...

Vatandýr; topraðý, baðlarý ve daðý,
Suyudur; her zaman caný, gözü, kulaðý,
Yaban elden gelir yudum yudum kokusu,
Kurulur gönüllere, can tahtý otaðý.

Sevgidir, hep buram buram kokan bir çiçek,
Çiçeklerden çiçeklere konan kelebek,
Açýlýr gönül bahçesinde rengârenk,
Ne deryâ engin ondan, ne de semâ yüksek...

Saygýdýr, sadece sizin bize sevginiz,
Hep sevgiyle dolu olsun gönül eviniz,
Baharýn hoþ kokusu, çiçeklerisiniz,
Bir yudum sevginiz yeter, tek hediyeniz.

O hediyedir ki deðeri hiç ölçülmez,
Gül açmazsa baharda bülbül aslâ ötmez,
Gerçek sevgi budur, yanar yanar hiç sönmez.
Fânidir kul Eþrefî, ammâ o hiç ölmez.

EKREM GÜRER (1982 ÝSTANBUL)


Sosyal Medyada Paylaşın: