Elif

Dünya dediðin iki misket çocuk gözlerde

...



Ellerime asýlý hüzünlerin
Yýldýz saçlarýyla ateþ baðý kurup göðü dinliyorum
Ýçimin Elif bahçesinde
Vaktin kuþ heceli düþü
Taþ oyuklarýnda soluk benizli tohum
Islak çýðlýklarýn þiir dökümlü balkonundan
Efsaneler salýnýyor
Rüzgarla uçuþan çiçekli bir çizgi
eteðimin ucu..




Duygularýn durgun sýðýnaðýnda
Yollar doðuyor
Yaðmur kokan ayazlara yüz sürerken
Gözlerimin ýþýðýnda iklim penceresi
Uzun gecelerin karanlýk kanadý
Gümüþ pullar üzerinde çadýrlar
Yalnýzlýðýn sýcak soluklu topraðý
Avuçlarýmýn kýzýlýna uyanan alev


-nehirler gibi akan sesini sevdim çocuk-


Yaþadýkça baharý dökülen
Gül ufku hücrem
Uçurtmalý tepelerin yazmalý oyasýnda
Ay salkýmlý duvak
Sabrýn umutla toparlandýðý yurd
Sesinde mavinin kýyý vuran menzili




En ince yerinden geceyi
Rüzgârý ve suyu
Bir çocuðun sevilmeyi bekleyen
yarasýyla dinliyorum
Durmadan yaðmur yaðýyor
Sesimin çaðlayanýnda kekeme öykü
Ve dilimin tipisinde ebruli kýyý
Sokul yanýma
Narin ellerin üþümesin


....
Sosyal Medyada Paylaşın: