Boþa geçen zamana kýzgýným Ellerimin kana buluþmasýna üzülüyorum Dertsiz baþýmý dert yuvasýna çevirdim diye Kalbime geçen tüfek saçmasýna sövüyorum Neden öldürmedin diye Sevda edebi ile ölmeden yaþarken öldüm diye Kendi yumruðumu yedim Kendi çukurumu kazdým Ama ne gelen oldu gönlüme Ne de el uzatan bir yâr oldu bendeki bana. Kendim de deðilim Aklým kalbime firari Ruhum bedenime gerilla Kulaðým da mavzer ýslýðý Cebimde bir kuþun kanadý Gözlerimde bir yaðmur seli Deliye döndüm, sevda silsilesine Ben kendim de deðilim.
... Mehmet Ali DEMÝR...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Ali DEMİR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.