çýðýrtkan martýlar geçer içinden
bir yolcu gemisi limana demir atar
ama annen , baban yoktur güvertesinde
tren sesi böler sensizliði ve sessizliði
iki çift göze kavuþma hayali sarar benliðini
anýlar dört döner etrafýnda
hüzne kulaç atarken ruhun
yalpalanýr ayaklarýn
Aþýk Veysel’in türküsünün gizeminde
uzun ince bir yolda
giderken gündüz gece
bu bilinmedik bilmecenin içinden
bul
çýkar beni
sarýp sarmala sevginle
küçük bir çocuðun sevinci gibi
kýrlardan arakladýðýn çiçeklerle
bir nefeslik baðrýna bas aðlak kederimi
sonsuzluk kadar þýmart beni...
nagihan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.