Annem kadýn epeydir çamaþýr sermeyi býraktý. Býraktýðý þeyler arasýnda ilk bu var diyebilirim. . Belkide düþünmüþtür: insan, iplere her zaman çamaþýr asmaz diye. . Ve yine belkide hassas bir kalbin iple mandal arasýnda milyon tane yolculuðunu ötelemiþtir. . Annem biliyor anne olan bütün kadýnlar biliyor, Kollarýn yorulduðunu, gönlün yorulduðunu, bedenin yorulduðunu. . Evet, bir çok þeyi anlatmýyorsun ama ipe asabiliyorsun kýsmýnda ilk vaz geçtiði çamaþýrlarý olmuþtur kuvvetle muhtemel. . Sýrf bu yüzden , annem kadýn, ip, mandal zaman arasýndaki yolculuðu makasla kesiyor. . Hiç acýmadan.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Rüzgâr Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.