Ýsmail... saçýmýn zamana ayarlanmýþ telli çalgýsýdýr bu derimin altýnda çatýrdayan kemik yýðýntýsý. anlatamaz dar omuzlarým, yaðmurda yunmayan güneþte kurutulmayan yüzümü. Topuðumun dibinde toprak çatlýyor ismail bir sevmek, bir sevmek çogalýyor/ ki sorma serendip diyarýndan geliyor kuþlar sürüsü.
.......
Ýsmail... dilinin sapanýndan taþ fýrladý baðrýma ben yüzümü kesip duvara astým artýk aynalar boþ. Ve Allah göðünden ip sarkýtmýyor dünyaya. avuçlarýmda kan topaðý genzimde asi bir düzen ay; su akýtýyor ismail ve kör olmadan önce gördüðüm o son resmi siliyor tualden.
Henüz kalbimin hafýzasýný yitirmemiþken aklýma kurþun sýkýyorlar ismail bunu bil.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Rüzgâr Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.