Tûl

Her þey beklerken oldu
kendi kendimle konuþuyordum kimseyle deðil
kedilerin anlamlý gözlerinden geçiyordum
sen karanlýðýmdýn, üstelik günahým
kirli yanlarýmýn cehennem azýðý
Bunu ben biliyordum ve belki baþkalarý
cümleten kusuyorduk bir þehrin ortasýna



Ama sen bunu bilme!



Her þey susarken oldu
adam;
Havva’nýn koynunda yolculuk yaptý
kadýn;
çýkamadý çarpýk bacaklý zamanýn arasýndan
dile gelmedi hiçbir þey.
Aðzýnýn içinde kaç kanlý cehennemden geçtim de;
yýldýzlar boþalttým nefesinin dibine
bu þehrin avuçlarý terlerken
içime düþüyordu gizli bir ürperti



Ama sen yine bilme.



Her þey giderken oldu
çok güzel sýktým canýmý çok keder eþliðinde
aðzýmýn içinde iþlendi kuþ cinayetleri
intihar ipinde kaldý küçücük dilim.
Yer ve gök
yüzünde eskidi
yüzümü düþürdüm yere
yüzünü çektim göndere
sesim týrnaklarýnýn dibinde eskiyor
sesim eskiyor týrnaklarýmýn dibinde



Ama sen, sen artýk bunlarý bilme!

Sosyal Medyada Paylaşın: