Mevsim; Ýstanbul bahârý, Rüzgâr gözlerince mâvi, Sen kucaðýmda hafif, Sevdân yüreðimde bir baþka aðýr. Aðaçlarda salkým saçak mutluluk, Saçýn dudaðimda tel tel, Ben, ölesiye âþýk, Sen, öldüresiye güzel...
Mayýs avcumuzda sýcak, Gün, üzerimizde bahar... Güvercin kanatlarýnda gümüþ rengi bir güneþ, Soluduðumuz hava; buram buram umut. Üzerimizde gülümseyen tozpembe bir bulut, Ellerimiz; yeþeren zeytin dallarý, Sevgi, gözlerimizde ýþýk ýþýk, Sen, öldüresiye güzel, Ben, ölesiye âþýk...
(1955) Ünal Beþkese ......................................................... NOT: 18 Yaþýmda, pembe bir kaðýda baþlýksýz olarak yazýlýp bir defter içinde unutulmuþ ve çok yýllar sonra tesadüfen bulunmuþ bir þiir... Ü.B
Sosyal Medyada Paylaşın:
ünal beşkese Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.