SAF OLA GÖNÜL

Gözün yumulmadan üstte,
Düþün, üstün altý da var,
Görünür mü yoðurt sütte,
Sular hep deryaya akar.

Gökten yaðan yaðmurla kar,
Aslý olan yara düþer,
Deryaya aktýkça çaðlar,
Ve can deryasýnda piþer.

Deryaya karýþan Levent,
Olur bir Bülent -i Deryâ,
Hâk ile bulur izâfet,
Derya -yý meskunda ziyâ.

Hâkk`ýn kelâmý dilinden,
Düþmez ise can dost bulur,
O`nun için yâr`dan ser`den,
Gönül geçerse, yâr bulur.

Yâr için can kýymetini,
Bilirsen yol daðý aþar,
Can sabrederse vaktini,
Gönül ol Hâkk`ýyla yaþar.

Bir günahtan tövbe edip,
Dönmüþ ise ne güzel kul,
Hâkk`ý gönülden seyredip,
Dermaný al, yanýnda bul.

Hâk kelâmýný yerinde,
Bilir isen ayar odur,
Saygý, sevgi hep içinde,
Gönle ayar olan budur.

Söz gönülden gönüledir,
Huzur-u Hâk’ta sâf ola,
Sözler hep dilden diledir,
Kul Eþrefî de af ola.

EKREM GÜRER (1983 ÝSTANBUL)

Sosyal Medyada Paylaşın: