BUZ YANIKLARI

gittikçe yaklaþýyordu küf kokan kalabalýk
tabutta taþýyorlardý yalnýzlýðý
gördüm yorgun omuzlardaki o sahte ölüyü
gittikçe irileþiyordu görünürlük
böyle baþlamýþtý uðultulu tepelere yöneliþim
sonra mutsuzluðun alkýþlanýþý girdi sanata
kalýcý oldu duyularýn birer birer indiriliþi

ressamlar yurdunda fýrçanýn renklere saldýrýþý
kelimelere giydirilen o ýþýltýlý elbiseler
küçük köylerin büyük gölgesi
“parlatýlan anlamý” buralarda satýyordu övgücüler

bahçedeki aðaçlarýn altýna saklamýþlardý karanlýðý
durduramýyordum ayaðýmýn sürekli takýlýþýný
belleðime hýzla yayýlan buz yanýklarýný
duyamýyordum itirazla yýkanmýþ çýðlýklarý
tutamýyordum ýssýzlýða bandýrýlmýþ gerçekliði

reddedilmiþ masumiyetin gözyaþlarýna dokundum
yükseldi eski yaðmurlar ve ýþýk örgütü
seslendiler hiçliðin en uzak kýyýsýndan:
“anlam, dilin gölgesidir!”

adýn dudaklarýmdan fýrlamýþtý bir anda
aðlardan kurtulanlarýn avuçlarýna konmuþtu
sormuþtun kahverengi bulutlara bakarak
“biz neredeyiz böyle sevgilim?”
“biz neredeyiz böyle sevgilim?”

bir çýkmaz sokaðýn kenarýna býrakýlmýþ
çocuklarýný yiyen o korkunç ülkedeyiz
kývranýp uzanmýþtý anlam dilin kenarýnda
oradan alýnýp götürülmeyi bekleyen bir fikir gibi.
fýsýldaþarak konuþanlarý bile yutacak þehrin kulaklarý
kimse gelmezse onu almaya

herkes fark edecek bir gün tabuttaki o sahte ölüyü
çürüyüp düþen omuzlarýn çýldýrtýcý bilgisini
soracaklar yüzlerine yerleþen yenilgiyle:
boþluða hediye miydi bütün o yaslanmalar?
cevap verecek övgücüler ve kuþatýlmýþ sanat:
“bütün yaslanýþlar omuzlarýn tuzaklarýdýr!”


dokundum ortada býrakýlan dünyanýn kurtuluþ ihtimaline
yükseldi eski yaðmurlar ve ýþýk örgütü
seslendiler varlýðýn en uzak kýyýsýndan:
parçalayabiliyorsa ellerin
uçamasýn diye fikirlerin üstüne atýlan aðlarý
iþte o zaman anlam, hiçliðin yýrtýlýþýdýr


Sosyal Medyada Paylaşın: