GERÇEĞİN İÇİNDEN

Ne güzeldir yaþ, daha yirmiyle kýrk,
Geçerse elliyi hayat hep kýrýk.

Duvara benzeyen saðlam þu vücut,
Ýkinci yaðmurda muhakkak yýkýk.

Yürürken ayaklar hep ayný yönde,
Bütün bedeniyle yerlere bakýk.

Beden muhtaç olduðunda bastona,
Baþ bile o zaman aþaðý sarkýk.

Akþamlarý kaybedersin gölgeni,
Olmazsýn o zaman kendine tanýk.

Duymamýþsan kalbinden bir acý ses,
Sana bütün yerler olur karanlýk.

Aynaya bakýp da küfreden insan,
Muhakkak, suyunun özü bulanýk,

Yalanla kurulmuþ bütün bir hayat,
Yaþanmamýþ hikâyeye dayanýk.

Akýl bile belli bir yükü çeker,
Onun için akýllarda noksanlýk.

Kendini görenler, dönmüþ kendine,
Her zaman, her yerde bulmuþ saygýnlýk.

Sýrasýyla gelip gidiyor baþlar,
Bir yere varýyor bütün þu varlýk.

Yine de her zaman affeden Allah(c.c.),
Etmez, tövbe`deni divânda sanýk.

Bütün güzel sýfatlarýyla Mevlâ,
Bize vermiþ hem karalýk, hem aklýk.

Kur`an ile ýþýk tutmuþ kuluna,
Güzel çirkin birbirinden ayrýlýk.

Eðer anlýyorsan kendi dilinden,
Kalbin de sana yapar tercümanlýk.

Çünkü o kalp sevgilinin tahtýdýr,
Or’da bulur, yüce Sultân rahatlýk.

Geçer yara, hatta kol bacak kýrýk,
Geçmiyor, Eþrefî’nin kalbi kýrýk.

EKREM GÜRER (1989 ÇÝÇEKDAÐI)

Sosyal Medyada Paylaşın: