“-yok bu deðildi.. okumak istediðim” “neydi” dedim “-hani bir “karadut” vardý” dedi . “hýýmm!” dedim “-hani seni son gördüðüm” “eyi, eyi onu oku madem aþsýndýr heralhem” “-yok” dedi “-dinle gülüm yýllar yýlý hep hayal ettiðim sana onu okumaktý” dileðim . “eyi ya! oku madem” dedim … “-sýkýþýrdýk.. bizim sýraya.. mektebe geldiði günlerde ayný sýrayý O’nunla O’nunla yanyana müfettiþ her geldiðinde köye.. ne hülyalar gurardým “-müfettiþ gelse” diye herkes bilir.. imrenirdi dedesinin baþýndan ayrýlamadýðýný herkesler Ayþedudu’ya acýrdý.. yatalak dedesine bakarak geçdi hayatý Ayþedudum ömrümün varý üsdelik bir de kendi baþýna halý dokurdu evin geçimini üstlenmiþ oldu ilk göz aðrým Ayþedudu ilk göz aðrým, yavuklum Ayþedudum.. . bir tek müfettiþ geldiðinde gelirdi Ayþedudu mektebe muhtar bekçi gönderirdi her eve “kýzýnýz, yarýn okula gelsin” diye o da kýrk yýlda bir mektebe-talebeliðe dair yoktu hiç bir þeyi.. ne çantasý, ne kalemi, kitabý ne defteri, ne silgisi benim defterimi alýrýdý kordu, elinde tükenmek üzere olan iki uçlu boyam boþ bulduðu, “eli erdiði” yere süs yapardý bir lacivert, bir kýrmýzý bir dee.. baþ harflerimiz yanyana baþharflerimiz yan yana ne güzel dururdu Ayþedudu ne hayallar kurdururdu hep hayalini kurduðum Ayþedudum! . O’nun hiç okuma yazmasý olmadý.. ama neler yazardý gönlünce... gelecek için, ne düþlere daldýrýrdý parýl parýl ýþýldayan gözleriyle.. ben okurdum.. ben yazardým.. O dalardý, ben dalardým baþýný sýraya koyardý pervasýz gözlerime bakardý ne zaman baksam gözleri, gözlerimde aký ak, karasý kara, gözleri parýl parýldý pamparlak ben bakardým Ayþeduduumm yavuklumm ilk göz aðrým ömrümce yazýp okuduðum Ayþedudum.. . o çocuktu, ben çocuk.. çocuk gibi çocukduk.. mutlu ama çok mutluyduk.. gülüþü tomurcuk gözleri boncuk çocukluðumuzdan da, cennetten de kovulduk.. günahsa günahým! ben O’nun adýný yazardým o tek benim ilk harfimi bilirdi “dey nek” derdi ben de ona “alfabemin ilk harfý” “zopa”, “dayak” “mertek” ben de deynek gibiydim baþka da yazmak bilmedi bilmedi gitti paydos zamaný gözleri bulut sebep oldu o Karadut tadýný hatýrlamayorum, acýmý atamýyorum kara yazgýlýmm karagözlüm yavuklum Karadutuumm Ayþedudum..
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Çelikli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.