bir defasýnda Çýkrýklýkuyuda beni bekler buldum Ayþeduduyu emmimin hanýmý yengem, onun Habpa halasý yanýnda beraber týrmandýk ovadan Dereyurda doðru Habba yengem eþþekte binili.. önde.. bizden yarým dönüm kadar ilerde bir yaz günü yayan keseden.. köye o ve ben, yan yana, baþ baþa elim-eline deðmedi aklýma da gelmedi vallahi billahi bilmem o istermiydi . göz-göze de gelmedik ömrümüz boyunca bakamadýk yanýbaþýmýzdakine tek kelime konuþmadýk.. bakýþlarýmýz yerde el-ele tutuþmadýk, bakýþmadýk bi kere gözgöze gelemedik bir kere bile Ayþedudum ile Ayþedudum . yaprak içinde üç kardeþ karadut uzattý.. sadece birisi; ergin bile deðil de; hafif kýzýl çalýðý biri gömgöðüdü diðeri hafif, uçuk pembemsi herhalde tek bulduðu erginidi karadut lekeli deðildi elleri.. “bi tene buldum erinmedim, çýkdým, zor etiþdim gopardým” dedi gözleri sevinçli Ayþedudum.. . ben Karaçalýdan gelesiye çok beklemiþler Akbükden “sýva topraðý” elemiþler belli ki Köyönünden geçerken Gaziri mezarlýðýndaki Sülünün Murat’ýn deðirmenden beridir elinde, sýcaðýn gözünde karadut yapraðý içinde “üsdüne sýçýrarsa yapraðýynan silersin” dedi halasý bindi, eþekleri sürdü, beklemedi ardýsýra yürüdük kurbanlýk kuzular gibi kurbanlýk körpe kuzum.. Ayþedudum, .
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Çelikli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.