ferman

Lâl alfebenin gece kulaklarý
bir þiiri aðlatýp
yüzümü suya sakladýðýnda
alnýmda aynalý çadýrlar
sürgün ýrmaðýn yýlgýnlýðýyla
uykusunu silecek göðün
çýplak tenin göç lekesi
derinlerin en saklý çölü





ýþýðýný çeken yýldýz karanlýðýyla oturuyorum sessizliðin mýzraðýna
dudaklarýmda gizli düþün gün çocuðu
içi boþ odalarýn sis yangýnýyla
kýzýl gölgeler geçtim
uçurumu dinleyen duvarlarýn kristal sýzýsý
yarým bir iklime asýldý
sayýkladý kuytular





dilimin ucunda ferman
ay’ýn yüzü kadar
yanyana yürüdüðüm fýrtýna körüne
onarýlmaz þehrin mýrýl soluðu
yosun bir rüya gözlerim
sustum geceyi
öksüz kelimelerin tuz koynuna




þiire dahil sýradanlýðýn
takvim ikindileriyle zaman azalýyor
aðzýmýn kýyýsýnda büyüyen tad
bulut kýyýsýna çiçekten parça
eksik etmem sayfalarý
aydýnlýðýn iþlemeli ruhuna
rüzgarlara yazýlý ferman
kül aðrýsýyla derinleþti

sessýzliði çýð sancýyla çiðniyorum

göðsümde unutulmuþ aðrý


...
Sosyal Medyada Paylaşın: