Bu şiir eksik

o sabah
kaç sabah birikintisiyle yüzüme topladýn günahlarýný
ayýþýðýndan çalýp beni kalbinin sahralarýna
ýssýz þehrin hücrelerine kara bulutlarý indirdin
sahiller uyuyordu ve tüm insanlar
kalýn kitaplarým
ensesine kuþ ve deniz iliþmiþ
kar fidanlarým
bu þiir eksik
ruhun alýnterinde aylak sancýlar
bulut kývamý erime




-maviye asýlan adam ölüyordu-




þimdi sen
sessiz vedaný kimseye uyandýrmadan
sarý duvarlara soðuk geçmiþini iliþtirip gittin
gittiðin yerde bittin
adres deðiþtirdi ölüm korkusu izlerin
beyaz aynalarda güzelliðim bozulmasýn diye
bütün çizgilerini bozdu yaðmurlarým
bu þiir eksik
bir kaç taze çiçek ölüsü
ve asýlýþý parantezlerin
narýnda eflatun ýþýk
aldatýlan bir ütopya alnýmýn kýrýþýðý





geride býraktýðýn yalnýzlýðýn ýrzýna geçti gün
ve birazdan sana dönecek suretin
güneþin gölgesinde sallanmakta gece
perde kapanmakta bak
bu son oyun
son þafak
hatta son ýþýk
uçabilirsen uç
seni bütün boþluklarým tanýr





-gökyüzünden bakýþlarýmý çektim-




umut kalbimi çeliyorken ayaklandýrma aklýmý
ben gizli bir kývýlcým göðünden uzak
var git yoluna
maviden süzdüm karanlýðý
artýk hiçbir þeyimsin
yokluðunu öldüresiye dövdüm
nasýl susarým ruhum mutluluk çarpar
sabaha yakýn bir vakit gelsen de
uykum tanýmaz seni
aðzýmda dünyanýn salyasý
masum bilinmezliðin öteki yüzü


var git
siyah dalgýnlýklarla hayata sus

...


Sosyal Medyada Paylaşın: