Yazýn ortasý, günün göbeði, Kaldýrýmlar bile terlemiþ, Kupkuru bir þehir, Sofrasý daracýk, Buranýn insanlarý fýtýklarýndan geçinir, Baðýrarak anlatmak isterler acýlarýný, Fýrtýnalarý geçiþir, Çünkü daha gürdür paranýn sesi. Güneþ acýmasýz, düzen adaletsiz, Kandýrýrlar kendilerini bir köþede saklanýp içerken, Tüttürürken sigaralarýný, Ve sarhoþ bile olamazken, Süslerler kahkahalarýný, Hiç þahit olmadýklarý için; Umut, Sevinç, Mesut, Kader koyarlar çocuklarýnýnýn adlarýný.
Hiç gece olmaz bu boktan þehirde, Ýlla uyanýk birileri vardýr bu çarkýn içinde, Tepeden bakmak nedir bilmezler, Yüksekler midelerini bulandýrýr, Baðýrlarýnda yanan ateþin dumaný bile terler bir þekilde, Kimse hak nedir bilmez bu þehirde! Sosyal Medyada Paylaşın:
Sefa Yıldırım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.