Yol iz bilmem ben Aklýmýn köþesinde gidiþin Sardunyalara sýðýnan özlemim Bir yaðmur yaðsa tutarým ellerinden Bu ýssýz þehir eskiyor ya kimse bilmiyor Kimse o köþede çürüyen aðaca Sýrtýný vermiyor yokluðun Gel git bilmem ben Ýçimi kemiren dalgalar Avuçlarýmda limanlar susar Dudaðýmda sarý mendiller Bir yelkenli kefenler ruhumu
Vargitler açmýþ kucak açtýðýn tepelere Bir garip yolculuk gözlerimde Ne kaldý geriye ki bizden Þu iliklediðin yokluk Yaraþýr öylece
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nevmizan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.