Güneþ’i balçýkla sývamak istediler, vicdana kadar kývýrarak kirlettiler ellerini, gece düþtü, sevindiler... Fakat bu zavallýlar bir türlü anlayamadýlar: Güneþ yine doðacaktýr karanlýðýn ardýndan...
Ýçinize dolan zehir sýzdý sizin o kýrýk ve iðrenç kýskançlýk kabýnýzdan, böylece, ele verdi sizi... Benimse içimde çok da bir þey deðiþmedi: artýk kýzgýn deðilim, ne de deðilim küskün, size tek-tek diyeceðim bir tek yürek sözüm var: karý gibi sövüþme, fevkine yüksel, miskin!
Kalk ve dönüp içindeki o korku ve kibiri gör, ayaklarýn altýndaki ezilmiþ benliðini gör! Ne cesaret, ne de benlik kendine yer edinemez bil ki, o durduðun yerde: kendini ayaklamýþsýn Güneþ’in doðduðu yerde...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Söğüt Gölgesi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.