Kutlama

Alkýþlar yükseldi parlak bir tribünden:
âli bir toplantýnýn açýlýþ konuþmasý,
ardýndan
beni hâkim topuna koyaraktan
kitlenin üzerine fýrlattýlar...
Beklemiyordum...
Uzaklaþtýkça karardý gözlerim,
seçemedim aký karadan,
seni aradým belki bulurum diye
bana deðer verenlerin
sitem dolu bakýþlarý arasýndan,
ancak göremedim...
Affet beni,
üzgünüm ki,
bu gün o iðrenc yýðýnlarý çiðnedim...
Kendimi hiç bu kadar kirlenmiþ,
aþaðýlanmýþ hissetmemiþtim...
Þansým yaver ki, sen orada -
beni izleyenlerin arasýnda deðildin...

Ýçimi diden o soruyu ben de sordun kendime:
’ya nasýl oldu da bu oyuna geldim ben?!’
Ciðerparem, çünkü beni
vicdanýmla kandýrmak,
zulmette parlatmak çok kolaydý;
hâlâ aþýrý toyum,
ve hâlâ çocuk gibi saf:
kurbaðadan güzellik bekliyorum,
yýlandan insaf...

Çarmýha gerilmiþtim gözlerimi açtýðýmda:
tek baþýna,
unutulmuþ bir tepenin üzerinde
etrafýmý kitle kokusu kaplamýþtý...
Az sonra karagüruh akýþtý:
içlerinde bastýrýlmýþ korkuyla
her taraftan nefret kusup
ruhumu çekiþtirdiler...
Gözü aydýn sürünenlerin
ve puskuda onlarýn zehirini güdenlerin!
Bireyselci bir þairi
kitleye yem etmiþtiler...
Sosyal Medyada Paylaşın: