Kıyamet

Bu yabancýlaþma tanýdýk bana:
Varlýðýn kendini unutma þekli...
Ardýndan korkular doðularaktan
Farkýndalýðýmýn azabý baþlar
Geçmiþimdir henüz beni durduran

Yokluðun bir fýrsat çýlgýnlýðýma
Vakti de çok yakýn dibe vurmamýn
Sense artýk yoksun, eðer olsaydýn,
Çok aðýr gelmezdi, iyi bilirim,
Önünü keserdin sen bu aptalýn...

Bir de bir inançlý çýkmýþ içimden,
Sanýyor hep rahat dolaþýr böyle
Gel de þu aptala anlat, söyle
Bir sabah Batý’dan artýk doðacak,
Baþkasý bakacak o gün Güneþ’e

Evet, anlamýyor henüz bu sýrrý:
Baþkasý bakýnca sönermiþ Güneþ...
Gözünü zillemiþ kararan yola
Hayalinde beyaz çizgili mavi
Durup beklemekte, geçti geçecek...

Bu gün de geçmedin, azaldý ümit
Kalemim yollara dert dökmekte
Daha gün iþýðý alamýyorum
Öðlen saatinde gece düþmüþ, bak
Belki Batý’dasýn, Güneþ sönmekte...
Sosyal Medyada Paylaşın: