Uçuþan hisleriyle Semasýz, Üstükapalý bir harabede Serbest þiir yazmakta kolu zincirli þair… Yeter ki, sen bana þair deme, caným sýkýlýr, belki yüz kat fazla özlerim bunu hatýrlayýnca. Ýyi kapa yüreðinin kapýsýný da aksi halde boþluklardan hava sýzar, üþürüm. ’Sevilmeðe ne var ki’ derdim, diyemem, çünki bilmem nasýl olur sevdiðinin seni sevmesi. Sevmediðin seni sevse, bilirim, çok farketmez, eninde-sonunda unutulur unutulacaðým gibi... Unutacaðýn gibi...
Þimdi hasretinin dumanýna sarýnmýþ, zorla duyulmakta parýltýsý uykusuzluktan nuru sönen gözlerimin ve her gün resmine bakýp sana verdiðim sözlerimin; ’Yaþayacaðým, Yükseleceðim, Güleceðim, Sonunadek, Son anadek... Yýldýramaz beni artýk yüklenen þu acýlar da: ne gelecek, ne dünkü, ne bugünkü! Senin var olduðun dünya yaþamaya deðer, çünkü...’ Yeter ki, sen bana þair deme... Geçici bir hal deðil bu ve bu kadar kolay deðil her þey. Ben iyi bilirim bunun nasýl aðýr olduðunu ve nasýl yüz-yüze koyar yüreðini, baþýný. Üzerimde asrlarýn yükü toplanmýþ sanki. Atacaðým hepsini sende bulduðum sevinçle. Seni yeniden seveceðim insani bir biçimde ve atacaðým bir gün þairliyin de taþýný sense mutluluðumsun, ebedi kal içimde...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Söğüt Gölgesi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.