Bahar gelmiþ görmemiþim dünyayý hiç Gelmiþim sanki ta uzaklardan buraya Sýrtlanmýþým bunca derdi kederi bir baþýma Gülüþlere veda etmiþim büsbütün ben
Düþmüþüm kuru bir yaprak misali yerlere Nazlanýnca gülücükler daðýtýyorsun herkese Mahvdluyorum ben seni böyle görünce
Seni senden soruyorum burda yok diyorsun Aþk diyorum aþk dileniyorum olmaz diyorsun Sende aradým sende buldum seni beni sen engelliyorsun Bütün mesele senin ben olduðun sen bunu bilmiyorsun
Ne bir dostluk ne bir aþk ne bir kürek sesi yok ortalýkta Hepsi Tanrý’dan bir baðýþ bir armaðan inkar ediyorsun
Sosyal Medyada Paylaşın:
ismail karaosmanoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.