İNSAN BİR YAKINI ÖLÜNCE

Bir yakýný ölünce, insan iþten soðuyor
Elini eteðini, dünyalýktan çekiyor
Güneþ doðudan deðil, baþka yerden doðuyor
Kamburu yükseliyor, omuzlarý çöküyor.

Cihazlara baðlanma, uzun zaman sürünce
Nefesler donuklaþýr, hitamýna erince
Son muayene eden, doktorunu görünce
Baþýnýz saðolsun’u, gözlerinden okuyor.

Durumu belli olur, yürek bir anda sýzlar
Yolculuk baþlamýþtýr, yeni yerini özler
Yoðun bakýmdan çýkar, herkes sedyeyi gözler
Çaresizlik adamý, parçalayýp yýkýyor.

Beklenmeyen netice, gün yüzüne çýkýyor
Vücut iflas edince, bu hayattan býkýyor
Hasta bakýcýsýnýn, gözlerine bakýyor
Bizden ayrýlýp gitmiþ, her yer ölüm kokuyor.

Atýlan çýðlýklarýn, haddi hesabý yoktur
Doðmak nasýl hak ise, vefat da ayný haktýr
Ayakta buz kesilir, beyaz önlüklü doktor
Kor düþtüðü yerdedir, acý senden çýkýyor.

Hastaneden çýkmadan, feryadý figan baþlar
Ana –baba -akraba, aðlaþýr arkadaþlar
Çocuklar büyümemiþ, gözlerde kanlý yaþlar
Hele de genç olunca, ciðerleri yakýyor.

Necati sevdiðine, diyor rahmet eylesin
Ardýnda saf tutanlar, hakký helâl eylesin
Ölüm soðuk duygudur, çaresizler neylesin
Kalanlar gözyaþýný, damla damla döküyor.

Necati OCAKCI
ANTALYA


Sosyal Medyada Paylaşın: