Gün Gelir Çınar'da Devrilir ( Babama Ali Usta'ya) BirDüşDenizi
Gün Gelir Çınar'da Devrilir ( Babama Ali Usta'ya)
Göçüp gittin! Gün gelir Çýnar’da devrilir deyip!
Kaç yýl oldu yoksun Küçük odamýzýn o büyük minderinde oturmayalý kaç zaman oldu Bu gece öðrendim minderine bakýnca odamýzýn ne kadar büyük olduðunu!
Gittin Hem de ansýzýn hesapta yoktu bu olmayýþ. Sýrtýmýn daða yaslanan yaný nasýl boþluða düþtü öyle Hapsolan bir genç gibi kelepçeli baktým ardýndan, Mahkeme sonrasý aðlayýþlara takýlan sevgililerden arta kalan gözlerimle...
Nasýl gidersin böyle Allah’ýn kýþýnda Bizi nasýl böyle soðukta býrakýrsýn Diye ne çok kýzmýþtým sana Ali Usta. Daha paketinde onca cigara varken nasýl gidersin Tütünü býrakmasaydýn keþke Sarsaydýn yine nasýrlý ellerinin parmaklarýyla, Ben yine aþýrsaydým tabakandan Sen sanki anlamamýþ, bilmemiþ gibi davransaydýn yine
Gittin yaþamak bu kadar deyip...
Kimden sýkýldýn ki Hayatýn kendisinden mi
Görüyor musun baba Yaðmur yine eski yaðmur Yine ýslatýyor sokaklarýmýzý Toprak damlý evler kalmadý ama Hiç bir odaya bir damlasý düþmüyor eskisi gibi Kýþ yine eski kýþ deðiþmedi hiç
Ne beter kar olurdu damýmýz Hatýrlar mýsýn ne çok aðýrdý kar kürekleri Çoraptan eldivenlerimi baba. Baþparmaðým içinden çýkmýþtý, Ne çok gülmüþtük anamýn kaçak çayýnda yudumlarken akþamý, Gaz lambamýzýn aynasýndan yansýyan gölgelerimizle, Çorabýmdaki haylaz parmaðýma. Ve odun sobamýzýn çürümüþ kapaðýndan yansýyan alevin ýþýðýný izleyip tavanda; Beter kýþlar ne çok üþürdü gülüþmelerimizin ateþiyle...
Sen, elma portakal getirirdin akþamlarý kahve dönüþlerinden aðýr adýmlarla. Kan portakalýný severdim bilirdin Bir oðlun ben deðildin oysa. Ayak izlerin kalýrdý akþamdan, birde radyomuzda arkasý yarýnlar. Elmalarýn kabuðunu koparmadan soyardým, Bir beze sarýp yastýðýmýn dibine koyup uykuya dalardým. Þimdi hangi elma gelse avuçlarýma kopuyor kabuðu kendiliðinden... Yastýðýmýn altýnda elmanýn izi... Sabah erkenden uyanýp adýmlardým adýmlarýný, tüm çocukluðumla zýplayarak Sokaðýmýzda hala kar Ayak izlerin nerde baba
Sen gittikten sonra bile mevsimler hiç deðiþmedi buralarda. Güneþ Temmuzda ayný güneþ Yýldýzlar yine ayný, bir kaybolup bir çýkýyorlar ortaya. Gülümseyerek izliyorum yataðýma sýrt üstü uzanýp Kaydýðýnda biri, içimden yine bir þeyler tutuyorum Sýkýca avuçlayýp yüreðimle... Sabahlarý erkenci horozlar ötüyor yine, Fatma teyze kapýsýnýn önünü temizliyor her sabah söylenerek. Bir telaþ baþlýyor kentin kaldýrýmlarýnda adým adým. Terleyen alnýný silip yine çalýþýyor iþçiler, Çocuklar hala okullarýnda teneffüs aþklarý yaþýyor Caddelerden taþýyor insanlar, Kimisi sen gibi ekmek peþinde koþarken kan ter içinde; Kimisi bir oruspunun oynak kalçalarýna takýlýyor Gördün mü Gittinde ne oldu
Vay Ali Usta Çocukluðumdaki ayaklý bankam Gençliðimde harçlýk istemeye utandýðým Kýr saçlý yorgun adam. Yaþadýðýn hayattan deðil meraktan soruyorum Zamansýz deðil miydi sence de gidiþin Her þey nasýl bitiyor, Biten bir daha olmuyor’u artýk daha iyi anlýyorum. Bir boþluðun beni kucaklamasýný bilmiyor kimse Gece horlamalarýn salondan balkona taþmýyor Mahalleli bile biliyor artýk olmadýðýný Kimselerin sormadýðýndan anlýyor aklým, Ve birde olmayan elbiselerindeki olmayan kokunu göremediðimden.
Biliyor musun bazen alýyorum þu belalý baþýmý gecenin bir yarýsý Düþünüyorum da Baba Þimdiye dek hiç bir sýrrýný paylaþmamýþsýn Cebinde kalmamýþ metelik Baþýn öne, gözlerin yere deðmemiþ lakin. Hastalandýn belkide gizli gizli Kimseler bilmedi, tabip demedin bir kere Ýçinde kahýr olmuþ, Ýçinde yara olmuþ, sonra kalbin durmuþ Ve sonra kalbim durmuþ...
Evimiz sallandý iki dünya arasý gidiþinle, Yaþamak bilmecesi çözülemiyor biliyorum. Baþýmý hiç yaslamadýðým omzunun olmamýþlýgýyla kanýyor yanaklarý pencereden bakarken gümüþ saçlý Anamýn. Ara ara söyleniyor kendi kendine Zeynon, Zor geliyor ona da, evinin direði sökülüp alýnmýþ gibi Damý baþýna yýkýlmýþ gibi bazen baþýný tutuyor Arada aðlýyor, entarisiyle siliyor gözlerini... Gözleri arýyor bir þeyleri biliyorum, Ýzin duruyor gözlerinde
Kalmadý sanma senden bir iz Koca Çýnar Ayaðý kýrýk bir karýncanýn aksak yürüyüþü gibi adýmlarýmýz, Ormanýn tüm aðaçlarýna küsmüþ kalbi buruk bir dal oldu kollarýmýz, Ki elimiz kolumuz sendin Ali Usta Sanki kýþýn parkasýz kaldým, Mavi atkýn, ya oda olmasa Atkýný neden almadýnki Üzerinde yorganýn toprak mýdýr
Beynime yerleþen baþý kör bir mermiydi aslýnda gidiþin, Bitmez ki ölümler her vurulduðunda. Saklayamýyoruz acýyan yüzümüzün yansýmasýný sana gelirken, Kaþlarýný çatma öyle Ali Usta gülümse þu serseri oðluna.
Eylül/2006 Amed Sosyal Medyada Paylaşın:
BirDüşDenizi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.