Evet geride býraktýk ve bitirdik bütün mevsimleri Busegâh’ým Nasýl durduracaðýmý bilemediðim hicaz bir hüzün sarýyor bütün bedenimi Ülkemde her þey güzelliðini yitiriyor korkunç bir acýyla Yüreðimin kýyýsýnda ustura yalnýzlýðýný yaþayan biri nefes alýyor sanki Ve sanki o ustura kesiyor þah damarýndan sevgiyi aðýr adýmlarla...
Düþün Busegâhým Kaç çocuk istemez babasýnýn omzunu dað bilip baþýný yaslamayý Hangi baba çocuk olmaz ki tutunca minicik ellerinden Ve nerede bir ana varsa kurmaz mý her zaman bebelerine sofrayý Elleri okþamaz mý bahar kokan saçlarýný tel tel Aþkýn en sancýlý halini yüklemez mi sýrtýna evin delikanlýsý Usulca sokulmaz mý yüreðinin kanayan yerine mahallenin en güzel kýzý Nedensiz bir öpüþmenin düþü kurulmaz mý sýrýlsýklam ter içinde
(Utangaçlýðýný vurup yüzüne sen de geçmiþtin bir zamanlar Acýlarýmýn en ücra damarýndan sevgiyle Bir keresinde elimden tutmuþtun Hicran bir bakýþýn vardý üstelik Dudaklarýnýn kenarýnda masmavi bir gülümseme)
Oysa bir kere bile öpmedim seni hasretinden Maviliðine dokunmadý ki dudaklarým Ve teninden hiç geçmedi serseri bakýþlarým
Neyse...
Yüzüme öyle kederli bakma n’olur Ardý arkasý bitmeyen hüzünler oturmasýn gözlerine Beni bilirsin pervasýz konuþurum Saklamayý öðrenemedim kelimelerimi Kendi büyük harflerimle baðýrdým hep Çýðlýklarým boyumu geçti Alfabemde ne bulduysam sýkýþtýrdým araya Sende biliyorsun ki Bir kitabýn özeti kadar olmadý oysa
Geçmiþe yetiþme telaþýyla atýyor adýmlarýný gelecek günler Tut ellerimden Busegâh’ým üþüyor parmaklarým Gövdemizi boydan boya parçalayan bir uðultu koþuyor gecelerimizde Sere serpe uzanmýþ bir delilik var yataðýmýzýn kýyýsýnda Kýzýl korkuyla kapatýyor yüzünü öldüðümüz sokaklar Duvarlarýnda nefes alan sloganlar Rengi belirsiz bir endiþeyle bakýyor hep.
Acýya bilenmiþ bulutlar geçiyor üzerimizden Yaðmurlarýn anavataný der çýkarým iþin içinden de Dilimizde demirden bir tat Aðzýmýzda küfür kýyamet...
Diyorum ki hani Yüzümüzü tutup gökyüzünün yüzüne avaz avaz Bir masal yazalým Kahramaný/mýz sen ol Busegâh’ým Ki elin eski kelimelerini giymekten kurtulalým. Gölgesinin elinden tutup geçelim bu yaþamýn içinden sayfa sayfa Bütün yollarýnda yankýlansýn ayak seslerimiz satýr satýr Ve adýmlarýmýzýn izi kalsýn bu masalýn kapaðýnda
(Ýnsan olaný sevsin dile gelsin bu masalda yýldýzlar, bulutlar, hava, gökyüzü Ýnsan olana sevilsin dilensin bu masalda daðlar, taþlar, su ve yeryüzü) Hý!
Ýþte böyle Busegâh’ým Hangi düþ bir aþk bulur Hangi düþ bir aþk olur Bembeyaz avuçlarýnda uzattýðýn bahar serinliðine yasla kalbini desem Çarpar mý limanýna sevdalý yurdumun Islatýr mý kirpiklerini Geceye karýþmadan gözlerin
Ki gözlerin daha yazamadýðým En güzel mýsra Ve ben gözlerin dedikçe hayret! Hep dudaklarýn düþüyor aklýma...
Kýþ-2016/Kýþ-2020 Amed Sosyal Medyada Paylaşın:
BirDüşDenizi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.