YENİDEN ÂŞIK OLAMAK NE GÜZEL?

Baharlarý yaþýyorum hoppa ama kýsa
Sevdalarým demir atmýþ
Dubasý çürük rýhtýmlara.
Durulamaya yüz tutmuþken efkârým,
Bertaraf etmiþken sermaye tutkunluðumu
Gelmiþimle geçmiþimi eþitlemeyi becermiþken
Yavuz hýrsýz gibi dadandýn her tarafýma..
Ah! Bilsen o tarafým!
Nazik, kýrýlgan bir vazo sýfatýnda
Býraktýklarýmla gördüklerim eþitlenmiyor
Yüksekte kalmýþ aþk ovalarýnda.

Nazik iþte pýr pýrlýyor
Nasýl atýyor?
Bilemezsin ölürüm
Ölüyorum sanýyorum
Kaskatý kesiliyor her yaným.
Heyecaným,
Senlen tavan yapýyor senlen
Sensin biliyorum
Yaþamak istediðim belki son baharým.
Yaþadýkça seni benliðimde
Keyfimde bir gýcýr kesiliyor hani,
Sen uzakta fark ediyorsun ya beni,
Ve bir de el sallýyor
Buradayým,
Bak beni gör diye
Uyarýyorsun ya beni
Beni uçurumlar kaskatý kesiyor
Dizlerime derman geliyor
Uçuyorum, uçuyorum..

Sanýrým çokça açýldým.
Aþkým!..
Yaþýma baktýkça, bir baþýma kaldýðýmda
Fark ediyorum aðlayan benim.

“Aðlayan sevdamýn gözyaþlarý sensin.”
Yok, yok! Deðiþtiriyorum:
“Aðlayan gözlerimin sevdasý sensin.”

Sosyal Medyada Paylaşın: