ANAM

ANAM

Özlemin çýð misali yüreðime düþerken
Gözyaþým sicim gibi sel olup akar anam.
Akþamýn hüznü çöküp, gün daðlardan aþarken
Hasretin þu baðrýmý çöl olup yakar anam.

Yokluðunun acýsý sýzlatýrken döþümü
Afakanlar bastýrýp býrakmýyor peþimi
Gecenin ortasýnda , dert bölerken düþümü
Keþkelerim uykumu tül olup çeker anam

Rayihasýn duyarým tülbentinden çiçeðin
Hayalimde canlanýr dökülen að pürçeðin
Yüzleþirken önünde ölüm denen gerçeðin
Ruhum naçiz tenime el olup bakar anam.

Seher vakti yüzümü okþarken bâd-ý sabâ
Ömrünü uðrumuza harcayýp ettin hebâ
Cennette gölgesinden sana yer versin tûba
Firkatin yüreðime yýl olup çöker anam

Mazinin kapýsýndan ilk adýmý atýnca
Sarýlýp yastýðýna baþým koyup yatýnca
O mihr-i mah cemâlin gözlerimde tütünce
Burnumda burcu burcu gül olup kokar anam

Gün geçtikçe hasretin katmer katmer katlanýr
Nedamet gözyaþlarým yüreðime kitlenir
Gayrý bayramlar bile sensiz buruk kutlanýr
Þu bî-çâre yüreðim del (i) olup çýkar anam.

Nurgül KAYNAR YÜCE/ K. MARAÞ
AL YANAKLI KÝRAZLAR ÞÝÝR KÝTABIMDAN
Sosyal Medyada Paylaşın: