Arap olmadýðýmýz uçu “arapça” bilmediðimiz uçu(n) deðil mahlife, deðil Müslüman bizi Allahýn gulu olmaya bile ýlayýk görmedi ya arap “sizde ne dil var” dedi “ne kitap” bize “ulema” namlý hocalar þehler, imamlar yolladýlar o zaman uçu(n) bu iki bin ðadak oldu! nayetinde bu mollalar gýrk binneri buldu iþde bu þe(y)hler hocalar Türkçeyi bilmedikleri uçu(n) her biri olur olmaz ipe sapa ðelmez her biri ayrý bi din uydurdular bilmediklerine “cayýzdýr” dediler bizikinner sevap mý günah mý bilemediler onnar da burunnarýnýndoðrusuna ðetdiler . patiþah demediy ki “ya hacý sizde þýhlar, tariðatlar yok da bizde neye var? sayanýzda” kimdir bu adamlar ne yer ne içer neyinen geçiniller nasý(l) yaþarlar neye-kime hýzmat ederler iþdehe bu adamlar osmannýnýn anasýný bellediler vakýa Selçuklu’da da aynýymýþ meðere Türk’ün gaderi iþdehe biz dayýma öðey evlatýdýk boba! öz evlat fellah hadi osmannýya eyvallah Cum(h)uriyetde de valla .
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Çelikli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.