“arapça” bilmediðimiz uçu(n) bize “ulema” namlý hocalar þehler, imamlar yolladýlar o zaman uçu(n) bu iki bin ðadak oldu! nayetinde bu mollalar gýrk bin ðadak oldular iþde bu þe(y)hler hocalar Türkçeyi bilmedikleri uçu(n) her biri olur olmaz ipe sapa ðelmez ayrý bi din uydurdular bilmediklerine “cayýzdýr” dediler bizikinner sevap mý günah mý bilemediler . patiþah efendimiz de demediy ki “ya hacý sizde þýhlar, tariðatlar yok da sayanýzda bizde neye var ha?” bu adamlar ne yer ne içer kimden; neyinen geçiniller ne yaparlar, nasý(l) yaþarlar neye-kime hýzmat ederler kimin gýlýcýný guþanýllar, kimin davýlýný çalar düdüðünü öttürüller iþdehe ba(h)setdiðim bu adamlar osmannýnýn anasýný bellediler i(n)sannarý dinden imandan etdiler . vakýa Selçuk da aynýymýþ meðere Türk’ün gaderi iþdehe biz dayýma öðey evlatýdýk boba! Cum(h)uriyetde de bu deðiþmedi valla .
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Çelikli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.