Ne zaman haksýzlýða karþý durmak istesem,
Birileri aðzýma yumruðunu kapatýr!
Yapýlan kötülüðü, yüze vurmak istesem;
Hiç sormazlar, dilimin altýnda neler yatýr...
Ben, doðruyu söylemek isteyince týk nefes!
Deveyi hamutuyla yutanlardan çýkmaz ses!
Minareyi kýlýfa, sýðdýrýyorlar ya, pes!
Çekerler kalemimi, yazdýrmazlar tek satýr...
Akýllý geçinerek hep övünüp dururlar…
Haram, helal demeden vurgunlarý vururlar!
Uyarmaya kalk da gör, ne küfür savururlar!
Sen, iðneyi kendine, mýhý ellere batýr...
Devletin malý deniz, derler yemeyen domuz!
O denizi teriyle doldurur sor; kaç omuz!
Bozmuþ cumhuriyeti, koymuþ adýný da muz!
Hep söylerler; gelenler, gidenleri aratýr...
Hak yolunu öðütler, en ön saftaki pirler!
Bu âlemde doðruyu söylemezse vampirler;
Ahrette bülbül gibi, gör nasýl söyletirler!
Orada dinlenmez hiç, ne bir gönül, ne hatýr...
Kul hakkýný kul siler, silmez ki onu Allah!
Agop’un kazý gibi, yutanlara vah ki, vah!
Alma deniyor asla, dünyada mazlumdan ah!
Mazlumun ahý bir gün, damarlarý çatlatýr...
*Antalya-2013/12
Halil Þakir Taþçýoðlu
*OCAKLARA KÖZ DÜÞTÜ KÝTABIMDAN...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.