Gece treni

ýsýnan soðuðun sarýlýþýna yelpaze açan
uçucu kanatlar..





akþam sýrrýnýn kýr aynasýnda tozlu parçalar
yalnýzlýðý derinleþtiren bulut uyanýþý.
saçlarýný yüzüme saran yamaçlar
dalgýnlýðýn trenleriyle içime uzatýr
yaþlý aðaçlarýn koyu gölgesini..




hüzünlü camlarýn kör ýþýðýna
usulca düþen seyir
gecenin ve yeþilin ayaklarý..
sade gürültüsüyle þarkýsýný söyler
sessizliðin..
geçip gider kendi sesimden
onca yapraðýyla yol.
karanlýðýn ölüm soðuðu
varla yok arasý uçurumun
dizili sarkaçlarý..




buz tutmuþ günün daraðacý
çatýlara sinmiþ tek baþýnalýðýn uykusu
görmüyor dýþarýdaki yaðmuru
ne yaman kuyu gözlerime
gecedir bu
uzaklarý g/özler
cümlelerimin büyülü çanaðýnda
evler,aðaçlar
yarý kapalý kirpiklerimde
kimseyi aðlatmasýn
kimse aðlamasýn


Ahh
parlasa güneþ
sabýr tohumlarýnýn rüzgarla dans ettiði
çiçekleri öpsem
dökülse dallarýndan yaðmurun omuzlarýyla kýzýl taneler
perde perde geniþlese bahar
lakin gecedir bu
giriverir aralýk kapýlardan
tozlu yollar..

dudaklarýmda eriyen mavinin
renk çýðlýðý

...
Sosyal Medyada Paylaşın: