Þimdi, durup dururken, mazi de nerden çýktý!
Bahar diyorduk öyle, iþte geldi ya bahar…
Bir ay bile dolmadan, seller yurdumu yýktý!
Mazi böyle deðildi, baþkaydý leylin nehar…
Kýrk gün ikindi vakti, camdaydý yaðmur sesi!
Demezdik yaðmurlara, her gün bu neyin nesi!
Ýnsanlara þifaydý, yaðmurun her danesi;
Birçoklarý olurdu, Hakk’ýn lütfuna mazhar…
Dere yataklarýna, hiç yatamazdýk bile!
Ýmrenerek bakardýk, vals yapan ebabile!
Gezerdik yaðmurlarda, kavim, kardeþ, kabile!
Baþlardý hep gelmeye, bulutlar nýsfýnnehar…
Sel denilen ancak kýrk, yýlda bir duyulurdu!
Doðanýn kanununa, eksiksiz uyulurdu!
Yaðmurlardan sonra tüm, yýldýzlar sayýlýrdý!
Saygýlýydýk doðaya, dokunamazdýk zinhar…
Yine bahar gelecek, yine yaðmur yaðacak!
Rahmet bekleyenleri, hep sevince boðacak!
Gökkuþaðý çýkacak, yine güneþ doðacak!
Uzanacak gönüller, ellerle, izharlarla…
Baharlar bizimleydi, biz de hep baharlarla!
Yaðýþ biter, gün çýkar, dolar yer buharlarla!
O muhteþem doðada, tövbe istiðfarlarla!
Duyardýk ilkbahardan, hep medar-ý iftihar…
Karaman-2023/04
Halil Þakir Taþçýoðlu
SÖZLÜK:
Leyli nehar: gece gündüz…
Nýsfýn nehar: öðle vakti…
Mazhar: ulaþan, eriþen, eren…
Ýzhar: gösterme, açýða vurma, iþaret etme…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.