.
.
Sessizliðin tüm yalvarýþlarý ömürlere acýyýþlarýndan... Düþünmenin varacaðý her sarpalýk geceye bir hüzün yapraðýnýn konuþudur oysa. Yaþama dair belirsizliðin ötesine geçebilmeyi zorlayabilmek gerek belki de. Ömrün, bir dalgada hayat bulan beyaz bir köpükten farký olmadýðýný anlayabilmek için.
O kadar kýsa olabilir ama temiz baþlar herþey, hem de bir köpük beyazlýðýnda... Bir martý süzülür aniden gözünün önünde. Bir an huzurun o kaybolmuþ pýrýltýsýný hisseder yüreðin, o martýnýn gökyüzünde süzülüþünde...
Deniz, kumsallar ve hiç býkmayan dalgalar... Bir müziðin ritmi olup tutuþurlar varlýðýn melek dokunuþlarýnda...
Ta ki, ansýzýn Kabil iliþir o bembeyaz köpüðe... Sessizce iþler zulmetleri griden siyahlara... Güneþ ilk defa doðmak istemez yeryüzüne... Gök, üzüntüsünden kara bulutlardan seçer bu kez elbisesini... Yaðmurlar, iþte ilk o zaman gözyaþý olarak iner yeryüzüne... Habil’e aðlamak için...
Ve Habil... Yeryüzü yeniden diriliþine hasret...
Habil, bilir misin?
Hiç bu kadar kararmamýþtý senden sonra yeryüzü...
Her yer kan, acý, günah ve haram...
Ama artýk maalesef, bulutlarýn gözyaþlarý da kurumak üzere...
.
.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.