“-yenge senin gýzýn varýsa; o(ð)lun da var, bunu eyi belle.. sen bi tek Ümmünün mü anasýsýn Iramazaný da unutma! sen Iramazanýn da anasýsýn ben de emmisiyin bu ikisinin gel etme! bizim dosdumuz varýsa duþmanýmýz da var ele satýlmaz aðamdan ðalan tarlalar biz elden beþ fazla veridik sana elin vereseleri ðirmesin aramýza” ! “eli bize ðüldürme bizi kendine düþman belleme” “!..” “ne tarlalarýný; ne gýzýný ele verme” . “-ulen bana bak dosdunu düþmanýný burak bi de tarla-marla iþi ðarýþdýrma o(ð)lumu da, gýzýmý da çirkef aðzýna dolama sanki zerre ðagak umurunda? len sen, o(ð)lumu-gýzýmý benden fazla mý düþünüyon da! Alla-halla adamýn canýný sýkma kimse kiyasý!, b.kyedisi olmasýn çok b.k yemiþsiniz siz de, düsmannarýnýz da tarla benim isdediðime satarýn, canýmýn isdediðine ümmü benim isdedi(ði)me verin kim garýþýyoru satana hayýrlý ossun alana sana ne?” “-yen gee!” ! “-o(ð)lumun da, gýzýmýn da, analarý da benin, bobalarý da sen de bunu unutma gelip gedip herkeþ laf sokuþdurmasýn benim canýmý sýkma(yý)n.. kimse b.kyedi olmasýn benim adým Hatma aðzýnýza s.çarýn valla ..
“-bize kimse garýþmasýn.. ötüyon Hasan Emmim, olmadý Sarý Cavýr, böðün sen, dün garýn olmadý köy mýhdarý, köpek-döðenneri, azalarý görümcem olacak kör eþþek gellabam olacak saðýr zevzek olmaya gomaya yermeyesiceler Allah bin türlü belþanýzý versin bunnar nasý(l) i(n)sannar gý! geberemeyesiceler bana etdiklerinizi çoluk-çocu(ðu)za versin Allah da sizi gönendirmesin yedi ceddiniz gülmesin boyunuz devrilsin soyunuz gurusun gamyonnar altýnda ðalýn iþallah çoluk-çocuðunuzdan bulun ben çocuklarýma yeterin evelallah def oluun” !!!! “isdediðin gadak ilen sen o Melit e(vi)nize ðelmeycek o ðadak ben de sað(n)a o ðadak deyen;! yassak annadýn mý yasak!” ! “-niþanný.. onnar niþanný Ümmü Melidinen niþanný.. gula(ðý)ný aþda eþit bi ta(ha) deyen de unutma onnar niþanný eyi belle kimse kýyasý-b.kyedisi olmasýn tamam mý? hemi de namýs deye de maraklanma, ýra(ha)t ol; ýp-ýra(ha)t o(ð)lum Iramazaný file de diline dolamasýn hiþ kimse emme dokuz o(ð)landan can güyem Gara Melit! bunu da eyi belle! . seni kimin yolladýðýný eyi biliyon sana kim ývga verdiyse de kendi ataþlara yansýn küküm ossun yatsýn yattýðý yerden ga(l)kamasýn .
ha gerþi ben kime deyon senin gul(ðý)n duymayo de(ðil) mi hafsalan dediklerimi annamaz ki emme sen yediðin yalaða siðiyon sen nerem deyon sen nerenin kimin davýlýný çalýyon bilmeyon ku? onun uçu(n)? sür eððe(ði)n, Niðdeye senin iþin asmak-kesmek gýrmak-yýkmak aðman asmak het höt! ket köt zart-zort onnar niþanný ni-þan ný! gula(ðý)na gat! he? hinci e(vi)mden .iktir get be!” . “bunu bö(y)le demecedin yenge!” dedim… o da dolaylara haykýrdý “dedim” dedi; “dediiim” “hýý neyde bilecen hatsiz! sen önþe kendi namýsýna sahap ol getdin mi üþ ay gelmeyon garýn mal güdüyo daðda garýn ekin ekiyo yolma yoluyo harman sürüyo bi baþýna namýssýz þerefsiz sen bizi burak da kendi namýsýna sahap ol bit aha gelme gapýma def ol!”
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Çelikli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.