“-hemi de yüzüme ðarþý.. vay anasýný-avradýný, Goca Ðara Musduðun iþler acýsý halý helbet bu halý kim görseydi bana bunu yakýþdýramazdý bereket bi Allahýn gulu ðörmedi düþdüðümüz duruma bak ga(y)ri yengem iresmen zýfýrladý, bitirdi beni has-öz; öz aðamýn garýsý bu gellebam ðarý beni ðoca köye erezil-ürüsva etdi keþge yer yarýlsada yerin dibine ðirseydim vallaha-billaha goca köye ðarþý en baþda da yeðenim canciðer öp-öz yeðenim Iramazan’a bi taha da esginki ðibi asla aramýz onmadý ðetdi zati sebebi yengemdir. oyusa onu mýhdar eden benindir. . kimse onun alay(h)ýnda atamadý, olur olmaz aðman asmadý neyye arkasýndahý öp-öz “emmisi” dünna ðözeli kendinden bilirimiþ iþi Iramazan öyle bildi mýhdar oldu horazlandý beni unutdu ýrakýplarýný, benim se(v)mediklerimi dutdu caný sað ossun Alla(ha) amanet ossun . neyise elim aya(ðý)m dutmayvýdý, o an ýz ta(h)a galbim zýngadak durcað(ý)dý yýkýlýp galca(ðý)dým garaçalýnýn dibine, neyise iþdehe boynumu bükdüm iþim zor gel bana sor, nutgum dutuldu, hemen ordan döndüm bek gücüme ðetdi bu iþ izimin üsdüne do(ð)ru eve.. çelennerin ardýnda sinlenmiþ onca gonu-ðonþu ðördüm fe(h)metdim ordaydýklarýný bildim . neyye? ma(h)keme filen olursa “þahýt yazdýrmasýnnar” deye döndüm deyon; döndüm emme.. samýt oldum iresmen, nayeti “sus” dedim kendime, “sus” senin ýrzýn-namýsýn senin biribirin gene eyi yanný kendin bilecen canavarýn ensesi geniþimiþ neye demiþler kendi iþimi kendim bilirin demiþ emme bu iþi Hasan aðam der Üseyn aðam der nen nefer öyleye geþmiþi unut aðzýný dut . þinci en azýndan garýya “Hatma ðellabama neye ðetdin” derse ne derin, ne ederin durduk yerde “depemin tasý atar” eyisi mi piþmen olcam þeyler ederin eve giremedim.. adýn geþdiði yelleri titireden “Gara Musduk” da ossa patiþah deði(l)sin ya garý gýsmýynan baþ edemen erkeð olsa bin türlü hakýndan gelisin.. emme; garýya valla-talla biþiy deyemen biþiy edemen; neye dersen garý ðýsmýnýn kýrk türlü co(v)abý vardýr valla erkeð ossa olmadý çeker gamalarsýn.. olmadý çek vur ne ðeli(r) elden ya öldürüsün-ya ölürsün emme garý ðýsmýndan uzak dur ne deyen derse desin Allasen neneceeenn üsdelik yengem, olmayoru iþdehe olmayoru hatma Ðelin laf annamayoru onun hafsalasý da böyle alýyoru .
yengen de olsa olmayoru garý gýsmýna el gakmayoru.. maazallah bi çýðrýnsa, söztemsili, de(ðil) mi? “etiþin gonþular, gapýmý kakdý” deye neydebilin.. ne deyebilin.. has-öz aðamýn evi de hinciye ðadak varmamýþsýn hal hatýr sormamýþsýn gelmemiþsin- getmemiþsin. gakar-dutar da naletdayýn biri “o sahatda orda ne iþin varýdý” dese de(ðil) mi ayýtla ga(y)ri pirinciyin daþýný baþýna ðelmeyen ne bilsin ö(y)l(e) de(ðil) mi? . nayeti; efendime söyleyen yengen de ossa kaþ yýllýk dul garý hordan duyan-gören el, ne demez adama aðýrýna gediyoru insanýn valla-talla.. bu iþler zorun zoru Alla(hý)m mafatýndan goru! .
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Çelikli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.